کیفیت حشر مجرمان در روایات

مـعـاذ از پـیـامـبـر اکـرم (ص ) در مـورد آیـه ((یـَوْمَ یـُنـْفـَخُ فـِى الصُّورِ فـَتـَاءْتـُونـَ اَفْواجاًیامبر(ص ) فرمود:

((... ده گـروه از امـت من در روز قیامت به صورت پراکنده محشور مى شوند. خداوند این ده گروه را از جـمـله مـسـلمـانـان جـدا مـى کـنـد و صـورتـشـان را تـغـیـیـر مـى دهـد؛ گـروهـى بـه شکل میمون برانگیخته مى شوند، گروهى به صورت خوک ،گروهى وارونه ، پاها به بالا و سـر بـه پـایـیـن و بـاایـن حـال کـشـیـده مـى شـونـد، عـده اى کـور و بـعـضـى لال و کـر که تفکر نمى کنند، گروهى زبانهایشان را مى جوند پس چرک از دهانشان بیرون مى آید، بعضى دست وپا بریده و گروهى بر شاخه هایى از آتش ، کشیده شده ، عده اى بدبوتر از مردار و گروهى لباسهاى آتشین پوشیده اند.

آنـان کـه بـه صـورت مـیـمـون هـسـتـنـد، سـخـن چـیـنـانـنـد. آنـان کـه بـه صـورت خـوک هـسـتـنـد اهـل مال حرامند. امّا وارونه ها، رباخوارانند و کوران ، حاکمان به جور و ستم . کر و لالها کسانى انـد کـه نـسـبـت بـه اعـمـال خـود عُجب داشته و خودپسند بودند.

آنانى که زبانشان را مى جوند، دانشمندان و حاکمانى هستند که کردارشان با گفتارشان مخالف بوده است . دست و پا بریده ها، کـسانى اند که همسایه را اذیت مى کردند.

بر شاخه هاى آتش کشیده ها کسانى مى باشند که از مـردم نـزد پـادشـاه ، جـاسوسى و سخن چینى مى کردند. آنانى که بدبوتر از مردارند آنهایى هـسـتـنـد کـه از شـهـوات و لذتـهـا بـرخـوردار و حـق الهـى را کـه در مـال آنـها بوده ، نمى پرداختند. آنان که لباسهاى آتشین پوشیده اند، متکبران و فخر فروشها هستند.))

امام صادق (ع ) مى فرماید:

((کـسـانى که با مسلمانها دورو بودند ، در حضور بندگان خدا طورى سخن مى گفتند و در غیاب آنان طور دیگر، در قیامت دو زبان از آتش دارند.))

در روایتى دیگر پیامبر (ص ) فرمود:

((کسى که اهل گناه بزرگ ، زنا و لواط باشد، بدبوتر از مردار به دوزخ مى افتد، کسى که مـیـان هـمـسـران خـود بـه عـدالت رفـتـار نـکـنـد در قـیـامـت بـه دسـت او غـل و زنـجـیـر مـى زنـنـد، کـسـانـى کـه در دنـیـا مـتـکـبرند، در قیامت با قیافه هایى بسیار خُرد، لگدمال مى شوند.))

کیفیت حشر پرهیزکاران در روایات

امام جعفر صادق (ع ) در این زمینه مى فرماید:

((اَلْقِیامَةُ عُرْسُ الْمُتَّقینَ)

قیامت جشن عروسى پرهیزکاران است !

باز آن حضرت فرمود:

((عـلى (ع ) از رسـول خـدا (ص ) دربـاره تـفـسـیـر ایـن آیـه : ((یَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقینَ اِلَى الرَّحْمنِ وَفـْداً)) پـرسـیـد، فـرمـود: اى عـلى ! به درستى که (مراد از) ((وفد)) نیست مگر سواران ، آنان مردانى هستند که پرهیزکار و خداترس بودند، پس خداوند آنان را دوست داشت .

 و (به مقام ویژه ) اخـتـصـاص داد، و از اعـمـالشان راضى بود، و آنها را ((پرهیزکاران )) نامید، سپس فرمود: اى عـلى ! سـوگـنـد بـه کـسـى کـه دانـه را شـکافت ، و جان را آفرید آنان از قبرهایشان خارج مى شوند، و سفیدى صورتشان مانند سفیدى برف است ، بر تنشان لباسهایى است که سفیدى آن همچون سفیدى شیر است ، بر پاهایشان کفشهایى است که بندهایش از لؤ لؤ است که درخشش دارد ...

 بـا هـر شـخـصـى از پـرهیزکاران هزار فرشته ، از پیش روى او و سمت راست و سمت چپش مى بـاشـد ... (رسـول خـدا (ص )) فـرمـود: سـپـس خـداونـد جبار به فرشتگانى که با او هستند مى گوید: دوستان مرا به بهشت محشور کنید، آنها را با خلایق نگه ندارید، چون خشنودى من از آنان قـبـلاً مـحـقـق شـده و رحـمـت مـن بـر آنـان واجـب گـشـتـه ... آنـگـاه عـلى (ع ) پـرسـیـد: اى رسول خدا (ص ): آنها کیانند؟ فرمود: آنان تو و شیعیان تواند.))

رسول خدا (ص ) خطاب به على (ع ) فرمود:

((... اى عـلى ! تـو و شـیـعـیـانـت بر حوض (کوثر) هستید، هر کس را که دوست داشته باشید (از حـوض کـوثـر) مى آشامد، و هر کس را که دوست نداشته باشید نمى آشامد، و شما در روز وحشت بـزرگ (قـیامت ) در سایه عرش ‍ هستید، مردم در وحشتند، ولى شما وحشت نمى کنید، مردم اندوهگین هستند، اما شما اندوهگین نیستید ....))

امام صادق (ع ) فرمود:

((هـنـگـامـى کـه خـداونـد بـنـده مـؤ مـن را از قـبـر خـارج مـى کـنـد، بـا او مـوجـودى بـه شـکـل انـسان (شاید تجسم ایمان و تقوى ) است که پیشاپیش او حرکت مى کند، هرگاه بنده مؤ من صـحـنـه هـراس آورى از صـحـنه هاى ترسناک قیامت را مشاهده مى کند،

 آن همراه به او مى گوید: وحـشت نکن ، و اندوهگین مباش ، و بشارت باد بر تو سرور و کرامت از سوى خداى عزیز و بلند مرتبه ؛ تا اینکه در پیشگاه خداوند عزیز و بلند مرتبه مى ایستد، پس حسابرسى آسانى مى شـود، و بـه او دسـتـور داده مى شود که وارد بهشت شو و آن همراه جلوى او مى باشد، بنده مؤ من به او مى گوید: خدا ترا رحمت کند چه همراه خوبى (برایم ) بود ... ))

در روایتى دیگر از پیامبر (ص ) چنین آمده است :

((آگـاه بـاشـیـد، هـر کـه عـلى را دوست بدارد، خداوند نامه عملش را به دست راستش دهد و با او هـمـانـند حساب انبیاء ، محاسبه کند... . آگاه باشید، هر که على (ع ) را دوست داشته باشد، روز قـیـامت در حالى که صورتش مانند بدر (ماه شب چهارده ) مى درخشد محشور شود... . آگاه باشید، هـر کـه عـلى (ع ) را دوسـت داشـتـه بـاشـد، خـداونـد بـراى او آزادى از آتـش و گـذشـت از پل صراط و امنیّت از عذاب را مى نویسد....))

حوزه / گرد آوری: گروه دین و اندیشه سایت تبیان زنجان
http://www.tebyan-zn.ir/Religion_Thoughts.html